Шынында жартастың үстінде алысқа, қиырға қараған аттың басына өте ұқсас тас тұр. Осы тас туралы аңыздардың бірі Жасыбай батырдың есімімен байланысты. Шайқастың бірінде жауынгердің тамағына жебе кіріп, қансырап, жерге құлайды. Жасыбайдың жорық аты тұяқтардың дүбірінен, жау аттарының аяушылықты білмейтін азуынан, шындалған болаттың шыңылынан, адамдардың жан тәсілін айқайынан үрікпейтін. Алайда батырдың қанының иісі оны шошытады. Ол қалың жыныс тоғай арқылы көлге барады, одан соң жықпыл таспен жоғары көтеріледі, шыңға жеткенде Жасыбай көз жұмады. Сол сәтте батырдың аты қайғыдан тасқа айналыпты.